ปั๋นปอน (แบบล้านนา)

อัจจะในวันนี้ ก็เป๋นวันดี สะหลี อันวิเศษ เหตุว่าเป๋นวันถูกต้องป๋องลัคคนา ข้าจักขอปั๋นปอน ริทธีเก่งกล้า หื้อจุ่มหน้าเย็นใจ๋ แม่นว่าจักอยู่ก็ขอหื้อมีจัย แม่นว่าจักไปก็ขอหื้อมีโจค ผาบแป๊ข้าศึกศัตรู แม่ว่าเจ้าไปตางออกแลออกใต้หนเหนือ ขอเคราะห์อย่าใดมาเจื๋อติดแปด บ่ว่าจักไปตากแดดตากลมเป๋นเคราะห์ปายบนอย่าได้มาใกล้ 

เคราะห์ต่ำใต้เตียวดิน หื้อตกสายสินน้ำกว้าง หื้อตกต่าต๊างตางหลวง หื้อไหลปันปวงไปตี่อื่น เป๋นเคราะห์เป๋นผื่นตุ่มคัน เป๋นเคราะห์จ่างฝันหยาบกล้า เป๋นเคราะห์ผีบ้าเป๋นไฟ เป๋นเคราะห์จั๋งไรหึกหยาบ หื้อได้กลากล๊าดหนีไกล หื้อปี๋เจ๋หมดเคราะห์หมดภัยหมดโศก หมดโรคโรกาพญาธิอย่าได้มาติดแปด หื้อวิดแวดหนีไกล ตกไปกับไฟไหลไปกับน้ำ แม่นว่าผาถะนาอันใด หื้อสมใจ๋มะโนไนไฝ่อ้าง หื้อเจ้าได้อยู่คั่งค้างก้ำศาสนาถะหลาบ ยาวะจีวัง อายุ วัณณัง สุขังป๊ะลัง แด่เต๊อะ

มัดมือซ้ายขวัญมา มัดมือขวาขวัญอยู่ สิบปี๋บ่หื้อไปที่อื่น หมื่นปี๋บ่หื้อไปที่ไหน ข้าจักมัดขวัญเจ้าไว้ด้วยฝ้ายมงคลอันวิเศษ ฝ้ายขาวเต๊สบริสุทธิ์ อันมนุษย์ต่างใฝ่หา มัดหยังกาก็หมั้น มัดจ๊างปายสารก็อยู่ ผูกงัวควายก็ทน แม้นจักมัดมือคนก็หายพยาธิ ฝ้ายเส้นนี้ดีขนาด นาคเบื้องบาทพญาวิรุณปักษ์ ฝ้ายเส้นนี้นามีเต๋จาอันวิเศษ อันสลูปด้วยพระเกตุในตักกะศิลา มาข้าจักผูกขวัญไว้ บ่หื้อหนีไกล๋จากเจ้า ทุกค่ำเจ๊าหื้อสุขสำราญ ผองภัยพาลหนีห่าง เคราะห์ต่างๆหมดไป เจ็บปวดที่ไหน ก็หื้อมาย อันตรายอย่าได้บังเกิด สุขล้ำเลิศด้วยพรสี่ ประก๋าร

หื้อยู่ดีกินหวาน อายุยืนนานร้อยปี๋ วรรณะผ่องศรีสะอาด พลังเก่งกาจกล้าหาญ ปฏิภาณว่องไว หื้อมีจัยมีโจ๊ค ป๊นจากตุ๊กข์โศกนานา อยู่ดีฑีฆาเตี่ยงเต๊า ทุกค่ำเจ๊าสุขสันต์ ชัยยันตุภวังไชยมังคะลัง

โอมปู่เจ้ามังราย ดาบฝายแวดฟ้า จัยยะผาบกล้า จุมปูเขตโขง เตวามอบฤทธิ์พิชิตใจ๋จ๋ง เป็นประถมวงค์ เจียงฮายแก้วกว้าง ขอปอนงามๆ ตามตี่จักอ้าง มาปันเตวะ ศิษย์โยมทั่วทิศ อุบาทว์ตังหลาย พยาธิเป็นปิด อย่าคิดใฝ่เฝ้าลุมรา หื้อมีอายุ วรรณะ สุขัง สมผาถนัง สาธุจุ่งได้

พุทโธโลกะนาถัง พุทธังบังเกิด ธัมมังบังเกิด สังฆังบังเกิด พระเจ้าประเสริฐ เปิดทรัพย์เงินทอง จักซื้อหื้อง่าย จักขายหื้อคล่อง ทรัพย์สินเงินทอง กายกองมากมี อิติปิโสภะคะวาสัมปะฏิฉามิ 

โอมสิทธิจัยยะมหาลาภา กูจักเฮีอกลาภนาๆ วัตถุข้าวของต่างๆ มิ่งแก้วเงินคำจ้างม้า ข้าญิงจาย ตึงงัวควายเครื่องบรโภค โอมโชคชัยสวาหุม สัพพะลาภัง อาคัจฉายะ. อาคัจฉาหิ

สิทธิ พุทธัง กิจจังมะมะ ผู้คนไหลมานะชาลีติ 

สิทธิ ธัมมัง จิตตังมะมะ ข้าวของไหลมานะชาลีติ 

สิทธิ สังฆัง จิตตังมะมะ เงินทองไหลมานะชาลีติ 

สิวลีจะมหาลาภะลาโภลาภังภะวันตุเม

อายุวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อมีอายุหมั่นยืนยาวสุขยิ่ง 

ธะนะวัฑฒะโก๋ จุ๋งหื้อมีข้าวของมากพร้อมทุกสิ่งโอฬาร 

สิริวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อมีสิริ ๘ ประก๋านครบถ้วน 

ยะสะวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อมียศลาภล้วนควรชม 

พะละวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อมีกำลังอุดมตังปายนอกปายใน 

วัณณะวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อมีผิวพรรณงามมอกปอต๋า 

สุขะวัฑฒะโก๋ จุ่งหื้อเจริญสุข โหนตุ สัพพะทา จุ่งหื้อมีทุกกาละทุกชาติ โรคภัยโศกขาดกับหายอนทะรายอุบาท วินัสสันตุ จุงหื้อวินาส อย่าได้มากับก๋าย หื้อมีสมปานหลายไปทุกชาติ หื้อได้เป๋นพระยาจักกะวัตติราชอุฬาร หื้อได้น้อมตานช้างเผือกแก้วงามงอน หื้อมีม้าอัศดรตัวประเสริฐ จุ่งหื้อมีก๋งจักรแก้วเกิดผากฏ สมดั่งมโนรถวิเศษ จุ่งหื้อนางแก้วเกิดกับบุญ จุ่งหื้อมีแก้ววิตุนลูกประเสริฐ งามล้ำเลิศในโลก๋า ข้าวของอันมีปายในอัตต๋าต๋น จุ่งอุดมไปจุเยื่อง คือว่า ปัญญาธะนัง จุ่งหื้อมีปัญญาญาณอันประเสริฐ อะริยะธะนัง อันว่าทรัพย์อันประเสริฐ จุ่งเกิดมีมา และจงประกอบไปด้วย ทีฆะปัญญา ชะวะนะปัญญา วิสาระทะปัญญา หื้อมีปัญญาเหมือนดั่งเจ้ามโหสถ หื้อมีกำอดเหมือนดั่งเจ้าเต๋มิยะกุมาร หื้อรู้จักรักษาศลีและทำบุญหื้อตาน เหมือนดั่งพระยาเวสสันตะระราช หื้อมีอำนาจเหมือนดั่งพระยาอัตถังกุรี หื้อมีฤทธีเหมือนดั่งพระมหาโมคคัลลานะเถระเจ้านั้นจุ่งจักมีเตี่ยงแต้ดีหลีแด่เต๊อะ

สัพพีติโย จุ่งหื้อเปนขัวเลาคำผิวผ่อง วิวัชชันตุ เปนที่หมั้นหน่องเกาะผัน สัพพโรโค พยาธิจุอัน จุสิ่ง หื้อดับม้วยมิ่งกลาไกล มโนภาวะหื้อได้จำเริญใจทุกค่ำเช้า สุขังพลัง สุขเที่ยงเต๊า เปรียบเมืองสวรรค์ อภิวาทนะ สีลิสสะ นิจจัง หมั้นเที่ยง อย่ารู้คว่ำเหงี่ยงไปมา ธัมมาผายโผด หื้อได้ยาวโยชน์สถาวร นั้นจุ่งจักมีเที่ยงแต๊ดีหลี จัตตาโร ธัมมา วัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง

*************************